PARMIGIANINO – MADONNA Z DŁUGĄ SZYJĄ

Parmigianino – Madonna z długą szyją
1534-40, Galeria Uffizi, olej na drewnie

Obraz ”Madonna z długą szyją“ został zamówiony w 1534 roku malarzowi Francesco Mazzola o przydomku Parmigianino do kaplicy kościoła Santa Maria dei Servi w Parmie. Obraz nie został zakończony i znaleziono go w warsztacie artysty w 1540 roku po jego śmierci. Pod koniec 17 tego wieku dzieło zostało zakupione przez Wielkiego Księcia Ferdinando de Medici i tak trafiło do Florencji.

Jest to jeden z najbardziej tajemniczych obrazów stylu manierystycznego, czyli nurtu, który pojawił się w latach dwudziestych szesnastego wieku. Charakteryzował się on naśladowaniem “maniery“ genialnych artystów takich jak Michał Anioł, Leonardo da Vinci i Rafaello, ale jednocześnie rezygnując z ogólnie przyjętych w renesansie reguł. Mówimy tutaj o braku przestrzegania zrównoważonej kompozycji, rezygnacji z perspektywy linearnej, z naturalnych kolorów, z anatomii i z naturalnej ekspresji. Artyści manierystyczni tacy jak Pontormo i Rosso Fiorentino, którzy kształcili się i pracowali we Florencji, używali jaskrawych kolorów, rozmywali kontury postaci, tworzyli dziwne kompozycje. Ich obrazy wiązały się również z wyrafinowaną symboliką religijną.

Posłuchaj kilka słów o tym przepięknym obrazie Parmigianino, o jego symbolice, odniesieniach i o manieryzmie.