Cenacolo di Sant’Apollonia (Wieczernik Św. Apolonii) to bardzo ciekawe i mało znane miejsce, które możecie odwiedzić we Florencji nie płacąc za bilet.
Cenacolo di Sant’Apollonia znajduje się na ulicy XXVII Aprile niedaleko placu Św. Marka. Warto na przykład zorganizować kilkugodzinny spacer po tej stronie miasta, odwiedzając przy okazji klasztor i kościół San Marco, muzeum Accademia i plac z bazyliką Santissima Annunziata.
Na dole artykułu sprawdźcie adres i godziny otwarcia Wieczernika.
Muzeum Cenacolo, Andrea del Castagno
W ogromnej sali, stanowiącej kiedyś refektarz żeńskiego klasztoru benedyktynek, króluje scena Ostatniej Wieczerzy, namalowana przez Andrea del Castagno w 1447 roku.
Ten fresk był zupełnie nieznany aż do 19 go wieku, ponieważ zakonnice obserwowały całkowitą klauzurę. Dopiero kiedy zniesiono zakon, świat dowiedział się o tym cudeńku.
Malarz przedstawia moment łamania chleba i picia wina czyli symboliczne ustanowienie Eucharystii przez Chrystusa. Scena wydaje się zamknięta w pudełku architektonicznym, do którego my, obserwujący mamy okazję zajrzeć przez brakującą przednią ścianę. Apostołowie są podpisani i mają bardzo zróżnicowane ekspresje i gesty. 
Ponad 40 lat później niejaki Leonardo da Vinci rozbuduje ich gesty i fizjonomię, stwarzając żywą i dramatyczną scenę. Andrea używa mocnej linii konturowej, jego kolory są lśniące, a rzucają się w oczy szczegóły dekoracyjne pomieszczenia i stołu. Aż dziw bierze, że tak dobrze zachowały się pigmenty tego fresku przez wieki!
Judasz, zdrajca jest pokazany naprzeciw Chrystusa, z ciemnymi włosami. A Jan Ewangelista, młody, ulubiony uczeń protagonisty, całuje go w rękę.
Najstarsza wieczerza, którą mamy we Florencji, namalowana w 14 tym wieku przez Taddeo Gaddi, ucznia Giotta, znajduje się w refektarzu kościoła Santa Croce. Interesujące jest porównanie dwóch scen i zrozumienie jak zmieniło się malarstwo pod wpływem nowinek renesansowych.
Ostatnia wieczerza, Taddeo Gaddi, 1333-1360?
Nad Ostatnią Wieczerzą Andrei widać resztki fresków Ukrzyżowania, Złożenia do grobu i Zmartwychwstania. Dodatkowo w sali umieszczono zdjęte z innych miejsc freski Piety czyli ciała Chrystusa składanego do grobu, inny fresk Ukrzyżowania i rysunki przygotowawcze, oddzielone od fresków. Wisi też drewniany krucyfiks z 16 go wieku Raffaele da Montelupo.
O Andrzeju z Castagno nie mamy dużo informacji. Jego dzieła natomiast możecie zobaczyć również w katedrze florenckiej – monument w monochromie Niccolò da Tolentino i fresk w bazylice Santissima Annunziata. Ważny cykl fresków z historiami maryjnymi, namalowany razem z Piero della Francesca i Domenico di Veneziano w kościele Sant’Egidio we Florencji został niestety zniszczony.
Rysunek przygotowawczy do fresku – sinopia
Andrea urodził się w 1419/1421? roku (nie wiemy) tam gdzie zaczyna się rzeka Arno i rosną kasztany, niedaleko miejscowości Godenzo. A zmarł dość szybko, prawdopodobnie na dżumę w 1457 roku.
W młodości nazywano go “Andreą powieszonych”, bo jedno z jego pierwszych zamówień to szkice, portrety zdrajców, wywieszonych na pałacu władzy miasta. Niewiele o nim wiemy, a krążyło na jego temat kilka legend, dziś już nieuznawanych za wiarygodne.
We Florencji mamy jeszcze inne Ostatnie Wieczerze, np autorstwa Domenico Ghirlandaio czy Andrea del Sarto, ale ta jest moją ulubioną.
W przedsionkach do refektarza powieszono kilka obrazów ze zniesionego klasztoru Sant’Apollonia. Na przykład obrazy Neri di Bicci, Madonna z Dzieciątkiem w otoczeniu świętych i Ukoronowanie Maryi z dziwnymi, śmiesznymi szczegółami. Neri di Bicci był bardzo popularnym artystą w swoich czasach, dzisiaj wywołuje w nas raczej uśmiech.
Polecam Wam gorąco odwiedzenie Cenacolo Sant’Apollonia.
Możemy również wybrać się tam razem, zapraszam do kontaktu.
Godziny otwarcia.
Aktualnie od 8.15 do 13.50
Zamknięte w święta i w pierwszy, trzeci i piąty weekend miesiąca.
Wstęp bezpłatny.
Lepiej zawsze sprawdzić na oficjalnej stronie.
