TAJEMNICZY LABIRYNT W LUKKA

Tajemniczy labirynt w Lukka.

Pisałam już o tajemniczym kwadracie Sator, umieszczonym na katedrze w Sienie. Dzisiaj zabiorę Was do Lukki, innego miasta w Toskanii, gdzie również mamy do czynienia z nieuchwytnym symbolem.

Labirynt w Lukka

Na ścianie po prawej stronie od wejścia do katedry San Martino w mieście Lukka znajduje się tajemniczy labirynt. Szacuje się, iż labirynt został wyrzeźbiony na początku 13 go wieku. Obok obok niego widnieje takie zdanie po łacińsku:

”HIC QUEM CRETICUS EDIT DEDALUS EST – LABERINT – HUS DE Q (U) O NULLU – S VADER – E QUIVIT – QUI FUIT – INTUS – NI THESUS – GRATIS ADRIAN – E STAMIN – E IUTU“ – Tutaj jest labirynt, który zbudował kreteński Dedal, z którego nikt, kto wszedł, nie mógł uciec, oprócz Tezeusza za pomocą nici Ariadny.

Labirynt ma 11 linii, prawdopodobnie w jego centrum widniała kiedyś reprezentacja Minotaura lub Chrystusa. Według legendy, skazanych na śmierć w Lukka przyprowadzano przed labirynt. Gdyby go rozwiązali, mogliby ocalić własne życie. Problem w tym, że labiryntu nie da się rozwiązać logicznie. Niezła zagadka!

Labirynty w Europie San Vitale i Lukka

Wiemy, że w wielu średniowiecznych kościołach na podłodze lub przy wejściu umieszczano labirynty. Najbardziej znany jest ten ogromny na posadzce w katedrze w Chartres we Francji. Natomiast najstarszy w Europie znajduje się w bazylice San Vitale w Rawennie. Niestety większość labiryntów została zniszczona w 17 tym i 18 tym wieku, ponieważ uważano je za symbole niechrześcijańskie. Nawet jeśli dzisiaj niektórzy twierdzą, iż zapraszały one do pielgrzymowania i do szukania prawdy w Chrystusie, którego umieszczano czasem w centrum.

Mnie przekonuje jednak wersja, która mówi o labiryncie jako o pieczęci, oznaczającej miejsca, gdzie znajdowała się ścieżka inicjacji ezoterycznej. Podobnie jak w Sienie, labirynt może wyznaczać właśnie takie miejsce. Tam w katedrze na podłodze wyrzeźbiono niesamowitą wędrówkę, pełną alegorii ezoterycznych,mitologii rzymskiej i innych symboli.

Katedra w Lukka San Martino

Czy katedra w Lukka też posiadała ukryte znaczenia inicjacyjne? Na pewno przechowuje ona do dzisiaj wiele tajemnic, jak na przykład powód asymetrii fasady lub znaczenie niektórych płaskorzeźb przy wejściu z historiami świętych i alegoriami miesięcy.

Labirynty i kwadraty Sator mogą być również związane z templariuszami, tajemniczym zakonem, który według niektórych zajmował się ezoteryką i pilnie czegoś poszukiwał w Ziemi Świętej. Ezoteryka to wiedza ukryta dla niezainicjowanych i posługuje się właśnie symbolami, alegoriami i niedostrzegalnymi znaczeniami.

Lukka, podobnie jak Siena, znajduje się na trasie Via Francigena, prowadzącej z Canterbury do Rzymu. W średniowieczu był to bardzo licznie uczęszczany szlak przez ludzi różnego pochodzenia i wyznań. Prawdziwe skrzyżowanie kultur wschodu i zachodu.

Lukka Toskania katedra San Martino

Labirynt podzielony jest na 4 części, które według niektórych interpretacji odnoszą się do ciała, umysłu, ducha i duszy. Śledząc jakąkolwiek ścieżkę w labiryncie, widzimy jak regularnie zmienia ona kierunek i przechodzi przez wszystkie jego części.
Tak jak w życiu, musimy przejść przez różne etapy i używać ciała, umysłu, ducha i duszy, aby dotrzeć do centrum. Bo w tym labiryncie nie należy dojść do wyjścia, ale dotrzeć do jego centrum!

Labirynt pozostaje tajemnicą, tym piękniejszą, ponieważ do dzisiaj ​​możemy ją prześledzić naszymi oczami i palcami właśnie tutaj, w Toskanii. Czyż nie jest to niesamowite, iż takie pozostałości zachowały się do dzisiaj przez wieki?

Zapraszam do odkrywania ze mną innych sekretów Toskanii. Fizycznie jeśli tutaj przyjedziecie i duchowo i intelektualnie na blogu.

SANDRO BOTTICELLI – 10 CIEKAWYCH FAKTÓW

Sandro Botticelli to dzisiaj jeden z najbardziej znanych malarzy na świecie. Obrazy: Wiosna i Narodziny Wenus (obydwa w Uffizi) stały się ikonami piękna i sztuki. Poznaj 10 faktów i ciekawostek z życia Botticellego.

Sandro Filipepi Botticelli, autoportret

1. DLACZEGO BOTTICELLI A NIE FILIPEPI
Alessandro Botticelli urodził się w 1445 roku we Florencji w dzielnicy Santa Maria Novella jako czwarty syn w rodzinie garbarza. Mimo iż jego prawdziwe nazwisko to di Vanni Filipepi, do historii przeszedł jako Botticelli. Według historyków sztuki, ten przydomek wywodzi się od słowa “battigello” oznaczającego rzemieślnika, wyklepującego złoto na cieniutkie listki. Wykorzystywano je do tworzenia tła i szczegółów na ówczesnych obrazach. Prawdopodobnie nasz Sandro odebrał pierwsze wykształcenie artystyczne w warsztacie brata Antonia, który zajmował się właśnie “biciem” złota.

Sandro Botticelli, Boska Komedia

2. RYSUNKI ARTYSTY
Botticelli był bardzo utalentowanym rysownikiem. Wielowiekowa tradycja artystyczna we Florencji wymagała od każdego artysty zdolności i szybkości w szkicowaniu. Przed każdym dziełem malarskim, rzeźbiarskim czy architektonicznym wykonywano setki rysunków. Studiowanie perspektywy, anatomii, ekspresji, układania się szat na ciele itd stanowiło podstawę każdej sztuki. Sandro Botticelli tworzył figury za pomocą linii i podkreślając ich kontury. Faliste linie i wydłużone, eleganckie formy to charakterystyczna cecha sztuki Alessandra.
Niektóre rysunki artysty przetrwały do dziś, na przykład te przechowywane w zbiorach galerii Uffizi.

Jedną z najbardziej niesamowitych prac rysunkowych Botticellego są ilustracje do specjalnego wydania Boskiej Komedii Dantego. To specjalne pergaminowe wydanie zostało zamówione przez kuzyna Wawrzyńca Wspaniałego a Sandro wykonał 100 ilustracji, z których przetrwało 92, przechowywanych w Berlinie i w Watykanie. Uderzają one prostotą i jednocześnie elegancją.

Sandro Botticelli, Madonna z granatem

3. SMUTNE MADONNY
Melancholia na twarzach malowanych postaci, szczególnie smutne Madonny stała się znakiem rozpoznawczym artysty. A tymczasem mało kto wie, iż zostały one, można powiedzieć, opatentowane przez Filippo Lippi, w którego warsztacie kształcił się przez jakiś czas młody Sandro. Filippo, zakonnik, kobieciarz i utalentowany malarz stworzył ideał piękna kobiecego popularnego w 15 tym wieku. Były to właśnie blondynki o jasnej karnacji i o smutnym wyrazie twarzy. Botticelli zapożyczył z wielkim sukcesem model mistrza.

Przyklady rysunkow skazancow

4. MALARZ TRUPÓW
 
W 1478 roku po nieudanej konspiracji Pazzich, mającej obalić Medyceuszy, wielu jej uczestników wyłapano i skazano na śmierć. Botticelli dostał wtedy dziwne zamówienie. Musiał narysować zwłoki powieszonych z okien Bargello skazańców. Te rysunki zostały potem wywieszone na fasadzie Palazzo Vecchio. Zadanie może wydawać się nam dzisiaj dziwne, aczkolwiek pozwalało artystom na studiowanie anatomii martwego ciała. Te rysunki wykorzystywano potem przy tworzeniu obrazów czy fresków o tematyce na przykład ukrzyżowania.

Botticelli, Pallas Atena i centaur

5. AKADEMIA PLATONA
Już na początku lat 70 tych Botticelli był związany z kręgiem literatów i filozofów, zrzeszających się pod nazwą Akademii Platona lub Neoplatońskiej. Odkrycie kultury klasycznej dzięki jej tłumaczeniom na język łaciński, zapoczątkowało próbę połączenia ideałów klasycznych z ideałami chrześcijańskimi. Wenus stała się wtedy symbolem piękna i miłości, dzięki którym człowiek mógł wznieść się duchowo ponad świat materialny. Marsilio Ficino, Pico della Mirandola, Agnolo Poliziano i wielu innych zbierało się pod patronatem Wawrzyńca Wspaniałego w podmiejskiej willi Castello a po jego śmierci w ogrodach Orti Oricellai .

Botticelli przelał idee neoplatońskie na drewno i płótno, oddając modną tematykę mitologiczną i tworząc nowe kanony piękna i stylizacji.

Fresk w Kaplicy Sykstynskiej, Sandro Botticelli

6. KAPLICA SYKSTYŃSKA
W 1480 roku najlepsi artyści z Florencji zostali wysłani do Rzymu, by pracować nad cyklem fresków w kaplicy Sykstyńskiej dla papieża Sykstusa IV. Wśród nich Botticelli, który stworzył trzy freski związane z historią Mojżesza i Chrystusa. Była to według krytyków słabsza praca artysty, prawdopodobnie spowodowana dostosowaniem się do jednolitego stylu Perugino i do tradycyjnego ujęcia tematu. Botticelli miał tutaj mniejszą okazję na pokazanie swojej wyjątkowości.

Sandro Botticelli, Oplakiwanie Chrystusa, pozniejszy obraz artysty

7. KRYZYS MISTYCZNY 
Pod koniec 15 go wieku Sandro Botticelli przeżył wielki kryzys duchowy. Wiemy, iż był on pod dużym wrażeniem moralizatorskich kazań dominikańskiego brata Girolamo Savonaroli. Savonarola krytykował luksusy, rozwiązłość i korupcję panująca w mieście. Dominikanin, o bardzo charyzmatycznej osobowości odegrał wielki wpływ na ówczesnych artystów. Botticelli właśnie wtedy powrócił do tematyki religijnej i do stylu archaicznego. Ówczesne obrazy oddają niepokój, introspekcję i mistycyzm. Podobno Botticelli, kiedy Savonarola został skazany na śmierć w 1498 roku, wypowiadał się w jego obronie. Mówi się też o spaleniu niektórych obrazów o tematyce mitologicznej przez artystę.

Portret Simonetta Vespucci

8. MUZA ARTYSTY: SIMONETTA VESPUCCI
Jeśli przyjrzyjcie się obrazom artysty, wiele kobiet ma podobną fizjonomię. Wiemy, iż muzą Sandra była Simonetta Vespucci, prawdziwa piękność i dzisiaj powiedzielibyśmy influencer tamtych lat we Florencji. To jej twarz podziwiamy prawdopodobnie na obrazach Wiosna, Narodziny Wenus, Pallas Atena z centaurem czy na wielu obrazach z Madonną. Simonetta Cattaneo urodziła się w Portovenere w rodzinie arystokratycznej i w wieku 16 lat wydano ją za mąż w za Marco Vespucci. Po przybyciu do Florencji, oczarowała wielu artystów i samego Juliana z Medyceuszy, brata Wawrzyńca, którego została prawdopodobnie kochanką. Simonetta umarła bardzo młodo w wieku 23 lat, a jej wizerunek przetrwał przez wieki dzięki Botticelliemu. Co ciekawe malarz został pochowany w tym samym co ona kościele, pod patronatem rodziny Vespuccich.

Grob Sandra Botticellego, kosciol Ognissanti we Florencji

9. ŚMIERĆ W ZAPOMNIENIU 
Ostatnie lata Alessandro spędził w izolacji i zapomnieniu. Po Narodzeniu mistycznym nie dostał już żadnego innego zamówienia. Były to lata sukcesu artystów takich jak Leonarda da Vinci, Michał Anioła czy Rafaela podczas gdy sztuka Botticellego była uważana za przestarzałą. Szczególnie, iż ostatnie prace artysty cechują się powrotem do gustów czternastowiecznych i zrezygnowaniem z kanonów renesansu. Kryzys wewnętrzny, introwertyczny charakter i słabe zdrowie prawdopodobnie przyczyniły się do odizolowania artysty i unikania większych wydarzeń.

Sandro Botticelli umarł w 1510 roku i został pochowany w rodzinnym grobie w kościele Ognissanti we Florencji. Przez wiele lat tylko napis na podłodze w jednej z kapliczek pokazywał jego miejsce pochówku i nie wystawiono mu nawet pomnika.

Sandro Botticelli, Wenus art pop

10. ODKRYCIE BOTTICELLEGO W 19 TYM WIEKU
Przez trzy wieki, dzieła Botticellego znajdowały się w zupełnym zapomnieniu. Dopiero po wojnach napoleońskich, w 19 tym wieku, kiedy zlikwidowano wiele kościołów i klasztorów, obrazy artysty trafiły na rynek sztuki. Tak narodziło się wielkie zainteresowanie sztuką Filipepi, które znacznie wzrosło w drugiej połowie zeszłego wieku.
Dzisiaj obrazy Sandro Botticellego zostały zinterpretowane przez wielu artystów, w filmach, reklamach czy kulturze pop. Sylwetka Wenus jest jedną z najbardziej znanych figur sztuki na świecie.

We Florencji w muzeum Uffizi znajduje się jedna z najbogatszych kolekcji dzieł artysty. Zapraszam więc na wizytę.

%d bloggers like this: